اسمت چیه؟

이름이 뭐예요?

ireumi mwuyeyo?

 من اسمم مینا اه.

 난 이름이 민아예요

nan ireumi minayeyo

 اسمم مینا اه

 이름이 민아예요

ireumi minayeyo

اون بچه اسمش چیه؟

그 아이는 이름이 뭐예요?

 keu Aayi neun ireumi mwu yeyo?

اون بچه اسمش علی اه.

그 아이는 이름이 알리예요

keu Aayi neun ireumi Ali yeyo

علی اه.

  알리예요.

   ali yeyo

نکات:

 - در جملات بالا ضمیر ملکی و گاه ضمیر فاعلی محذوف بوده است .

 - جملات پرسشی اگر منظور به  " تو" باشد ضمیر فاعلی حذف می شود.

 مثل جای اینکه بگوییم 넌 이름이 뭐예요? میگیم 이름이 뭐예요?

 - در جملات خبری اگر منظور غیر از " من" باشد حتما باید ضمیر را ذکر کرد برای مثال:

 민아예요 یعنی  " من مینا هستم" اما اگر منظورمان دوم شخص باشد باید ذکر کنیم " تو" یعنی بگوییم 

넌 민아예요.

- در جواب جملات پرسشی به دلیل مشخص بودن ضمیر در جمله ی اول می توان در جواب از اوردن ضمیر جز برای تاکید خود داری کرد.

 برای مثال می پرسید  그 아이는 아들이에요? یعنی آن بچه پسر شماست؟ در جواب می تونید بگید

네 , 아들이에요

به  شیوه ی ساخت حال ساده ی غیر رسمی توجه کنید:

어/아/여 + ریشه ی ساده ی فعل

نکات:

- ریشه ی ساده ی فعل همان مصدر بدون 다 است که در درس دوم با ان آشنا شدید.

-  همه ی افعال با 어 می آیند جز افعالی که ریشه ی فعل آنها به 하 ختم می شود یا اینکه آخرین هجای ریشه ی فعلی آنها دارای مصوت ㅏ /ㅗ باشد.

- اگر ریشه ی فعل به 하 ختم شود با 여 می آید و تبدیل به 해 می شود

- اگر ریشه ی فعل آخرین هجایش دارای مصوت ㅏ/ㅗ باشد همراه 아 می آید.

مثال:

 رفتن kada  가다

 من می روم 난 가 nan ga

 خوردن 먹다  muk da

من می خورم nan mu gu 난 먹어

نشستن an' da ( ant'da) 앉다

 تو می نشینی nun an ja 넌 앉아

پریدن ttida(ttwida) 뛰다

تو می پری nun ddiu 넌 뛰어

 دوست داشتن 좋아하다 chohahada

من دوست دارم nan (j)choha heh  난 좋아해

نکته ی آخر

 اگر به اخر فعل حال 요 اضافه شود. مودبانه می شود.

 مثال:

넌 가요. تو می روی.

넌 좋아해요? تو دوست داری؟

فاعل:

کلمه ای که در زبان کره ای فاعل قرار بگیرد , نشانه ای برای خود دارد این نشانه دو حالت هست : نشانه ی حالت معرفه و حالت نکره. نشانه ی فاعل همواره بعد از فاعل قرار می گیرد.

 ؟ نشانه ی فاعلی در حالت نکره 가 یا 이 هست . حالا چه موقع از 가 استفاده کنیم و چه موقع از 이 ؟ 

زمانی از 가 استفاده می کنیم که  آخرین حرف از فاعل صدا دار باشد به عنوان مثال : 여자가  , در کلمه ی 여자 آخرین حرف یک حرف صدا دار هست یعنی ㅏ بنابراین نشانه ی فاعل  가 خواهد بود 

زمانی از 이 استفاده می کنیم که اخرین حرف از فاعل بی صدا باشد مانند: 딸이

 ؟ نشانه ی فاعلی درحالت معرفه 는 / 은 هست. خب باز این سوال پیش می اید که از هر کدام در چه وقتی باید استفاده کرد؟

خب 는 زمانی که آخرین حرف فاعل صدا دار باشد و 은 زمانی که آخرین حرف فاعل بی صدا, برای مثال:

여자는 , 딸은

نکات:

* استفاده از کلماتی چون نکره  یا معرفه و ...  به دلیل نزدیک شدن مفاهیم و درک بهتر ان هاست چون از اونجایی که ما با دستور زبان خودمان پیوند عمیق داریم و این کلمات را بهتر درک می کنیم بنابراین راحتر می توانیم با دستور زبان کره ای پیوند برقرار کنیم.

* 는 یا 은 در اصل به معنی " که" هست و خود این غیر از نشانه ی فاعلی , حرف ربط نیز هست

ضمایر فاعلی :

ضمایر فاعلی  وقتی استفاده می شود میتوان گفت که در حالت معرفه هستند بنابراین با 은/는 می ایند اما

این را بدانید ضمایر فاعلی همراه 이/가 نیز می آیند با انها بعدا اشنا خواهید شد فعلا لیست این ضمایر در پایین آمده است.

 من 나는  ( در حالت عامیانه میشه 난 )

تو 너는 ( در حالت عامیانه 넌 )

او 그는/그녀는

ما 우리는

آنها 그들은